«Μέσα σε έναν κόσμο πολύπλοκο, όπου οι άνθρωποι συχνά νιώθουν μόνοι, ασύνδετοι και αβοήθητοι, το εθελοντικό κίνημα δεν είναι μόδα ή ανάγκη∙ είναι τεκμήριο ανθρωπιάς.»
Οι γέφυρες προσέγγισης που οικοδομούνται και το δίκτυο αλληλεγγύης που απλώνεται προς τους συνανθρώπους μας κατά τους τελευταίους δύσκολους μήνες της πανδημίας, της απομόνωσης και της κοινωνικής αποστασιοποίησης λειτουργούν ως αντίρροπη δύναμη στην εσωστρέφεια και τον ατομικισμό, προσφέροντας ανακούφιση στην ασθένεια και τον φόβο. Σε αυτό το πλαίσιο διοργανώθηκε στις 24 Μαϊου από τη Νέα Δημοκρατία ο διαδικτυακός τηλεμαραθώνιος με σκοπό την ενίσχυση του έργου του Συλλόγου Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «ΦΛΟΓΑ» και σύνθημα «Διατηρούμε την φλόγα του εθελοντισμού αναμμένη».
Μέσα σε έναν κόσμο πολύπλοκο, όπου οι άνθρωποι συχνά νιώθουν μόνοι, ασύνδετοι και αβοήθητοι, το εθελοντικό κίνημα δεν είναι μόδα ή ανάγκη∙ είναι τεκμήριο ανθρωπιάς. Από την αιμοδοσία ως τον περιβαλλοντικό ακτιβισμό, από την δραστηριοποίηση στη γειτονιά ως την συμμετοχή σε διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις, η φλόγα του εθελοντισμού καίει ζωηρά. Το ζήσαμε σε όμορφες και δύκολες στιγμές: στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, στην μνημονιακή περίοδο της μεγάλης οικονομικής ύφεσης, στην αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος. Το ζούμε τώρα μέσα στην πανδημία.
Έτσι, ο εθελοντισμός, ως εκούσια, ανιδιοτελής προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο, φωτίζει μία αισιόδοξη κατεύθυνση ενάντια στην παραίτηση και την μεμψιμοιρία. Συνειδητά και αμισθί, οι εθελοντές αφιερώνουν χρόνο, προσφέρουν γνώσεις, συνεισφέρουν με την παρουσία τους ή με το βαλλάντιό τους ως συνειδητοί υπερασπιστές εκείνων των αξιών, στις οποίες στηρίζεται η ζωή μας: της υγείας, της ισοτιμίας, της δικαιοσύνης, της ασφάλειας, της παιδείας, του πολιτισμού. Κατ’ επέκταση, μέσα από το κοινωνικά επωφελές έργο που προσφέρουν, βιώνουν το αίσθημα της προσωπικής πληρότητας, όπως έχουν δείξει τόσο οι προσωπικές μας εμπειρίες όσο και παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες. Με άλλα λόγια, η ενασχόληση με τον κοινωνικό εθελοντισμό, στη βάση υγιών κινήτρων, βοηθά όχι μόνο αυτούς που δέχονται βοήθεια αλλά και αυτούς που την προσφέρουν.
Ο εθελοντισμός, ως γέφυρα προσέγγισης των συνανθρώπων μας και έμπρακτη συμμετοχή στα κοινά, είναι ύψιστη μορφή πολιτικής δράσης: με έρεισμα την συλλογικότητα και την προσφορά και στόχο την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων. Μόνο όταν όλοι οι πολίτες είμαστε ενεργά μέλη του Όλου, τιμούμε ουσιαστικά την έννοια της Δημοκρατίας. Η συμμετοχή, λοιπόν, καθενός ξεχωριστά στην ανάπτυξη ενός εκτεταμένου και συνεκτικού δικτύου αλληλεγγύης σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο συνιστά εχέγγυο για ένα καλύτερο, ισότιμο, περισσότερο δημοκρατικό μέλλον.
Με την ιδιότητα του πανεπιστημιακού δασκάλου, τέλος, οφείλω να τονίσω ότι ο εθελοντισμός «διδάσκει». Διδάσκει το μάθημα του Ανθρωπισμού και την κουλτούρα του Ενεργού Πολίτη, προωθώντας την δημιουργία προτύπων ήθους και συμπεριφοράς στο πλαίσιο της συμμετοχικής δημοκρατίας. Και σε πείσμα των μικρών ή μεγάλων δυσκολιών που ο καθένας βιώνει, μας μαθαίνει να παρακάμπτουμε τα αδιέξοδα και να διεκδικούμε την ελπίδα μέσα από την προσφορά. Έτσι, κάθε μικρή νίκη που πετυχαίνουμε είναι μια νίκη ξεχωριστή. Για εμάς τους ίδιους, για τους συνανθρώπους μας, εντέλει για όλη την κοινωνία. Ας είμαστε, λοιπόν, διαρκώς παρόντες ο ένας για τον άλλον. Η κουλτούρα του εθελοντισμού δεν έχει περιστασιακό ή εποχικό χαρακτήρα. Είναι στάση ζωής!